Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στον Καναδά ήταν οι αχανείς του πεδιάδες. Το μάτι δεν σταματάει πουθενά όσα χιλιόμετρα και να διανύσεις. Χάνεσαι μέσα στην απεραντοσύνη του παντού και χωρίς να το συνειδητοποιείς αποκτάς αυτή την αίσθηση της μηδαμινότητας, ότι αποτελείς μια αόρατη κουκκίδα πάνω στον πλανήτη γη και αφομοιώνεσαι, γίνεσαι ένα μαζί της, αφού βυθίζεσαι μέσα σε αυτόν τον κυρίαρχο εξουσιαστή τόπο σχεδόν παρά την θέλησή σου.
Οι Καναδοί που ζουν σε αυτές τις πεδιάδες έχουν χαρακτηρίσει αυτή την ψυχική κατάσταση ως "prairie madness" ή "prairie fever", η τρέλα δηλαδή ή ο πυρετός των λιβαδιών. Περισσότερο είναι ένας περιγραφικός όρος παρά μια επίσημη ιατρική διάγνωση για μια τέτοιου τύπου κατάθλιψη. Είναι η κατάθλιψη που χαρακτηρίζει την απόσυρση του ανθρώπου από το εδώ και το τώρα, την εξαφάνιση της σημαντικότητάς του μπροστά στα στοιχεία της φύσης που εξουσιάζουν αδυσώπητα και κυριαρχούν. Αυτός ο πυρετός των λιβαδιών εμφανίζεται αρκετά συχνά σε κατοίκους που ζουν σε περιοχές μεγάλης γεωγραφικής απομόνωσης και ακραίων καιρικών συνθηκών στις οποίες καλούνται να επιβιώσουν, όπως σε αυτές τις απέραντες επιβλητικές πεδιάδες που συνάντησα στον κεντρικό Καναδά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια