Ντόκος

Νιώθω πιο ανάλαφρη χωρίς το βάρος τόσων χρόνων, δύο δεκαετιών για την ακρίβεια, που κουβαλούσα από το άλλο μου blog. Υπάρχει η νοσταλγία, μεγάλωσα μαζί του, μοιράστηκα πράγματα, αλλά είχε φτάσει η ώρα να το αφήσω ελεύθερο να φύγει. Δεν το διαγράφω, φυσικά. Το αφήνω να παραμείνει προσβάσιμο για όποιον θέλει να ανατρέξει σε περασμένες εποχές και αναρτήσεις, να αναζητήσει πληροφορία. Δεν ξέρω ακόμη τι θεματική θα έχω από εδώ και στο εξής, τι ύφος. Φαντάζομαι παρόμοιες κατηγορίες, παρόμοια θεματική, αλλά σε λίγο πιο προσωπικό τόνο; Θα δείξει. Το αφήνω να με οδηγήσει εκείνο. Αν και δε νομίζω όμως ότι θα αλλάξουνε πολλά. Κάποια θα φύγουν, κάποια θα αντικατασταθούν, τα πιο αγαπημένα θα έρθουν εδώ. Όπως όταν κάνεις μια μετακόμιση. Πάλι εσύ ο ίδιος είσαι υποθέτω, με τα μπαγκάζια σου και την οικοσκευή σου, αλλά σε ένα διαφορετικό σπιτικό, με μια καινούργια θέα, σε ένα νέο περιβάλλον.

Ξύλινος ντόκος, αλλιώς αποβάθρα, μέσα στη λίμνη του κοινοτικού πάρκου στο Kindersley. Ευχαριστήθηκα περπάτημα σε αυτό το τεράστιο πάρκο, ευχαριστήθηκα ηρεμία και επαφή με τη φύση.