Επιβάτης

 

μόνος στην α' θέση.

Χριστούγεννα

 

Γραφομηχανή

Νεκρή φύση με γραφομηχανή και ένα τριαντάφυλλο.

Νυκτερινή Περίπολος

 Οι πιο πρόσφατες συμμετοχές μου στη δημόσια φωτογραφική ομάδα του fb Νυκτερινή Περίπολος στην οποία είμαι μέλος από τον Σεπτέμβριο. Θεματική της ομάδας οι νυκτερινές λήψεις.

Μέσα σε υπόγειες διαδρομές, στοές Κερατσινίου.

Λίγο πριν την έναρξη, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Κάπου στο Θησείο.

Συριανά σοκάκια by night.

Χώρα Νάξου, στα στεαστά του κάστρου.

Καλό σαββατοκύριακο!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Ο πυρετός των λιβαδιών

 

Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στον Καναδά στο διάστημα που έμεινα εκεί, ήταν οι αχανείς του πεδιάδες. Το μάτι δεν σταματάει πουθενά όσα χιλιόμετρα και να διανύσεις. Χάνεσαι μέσα στην απεραντοσύνη του παντού και χωρίς να το συνειδητοποιείς αποκτάς αυτή την αίσθηση της μηδαμινότητας, ότι αποτελείς μια αόρατη κουκκίδα πάνω στον πλανήτη γη και αφομοιώνεσαι, γίνεσαι ένα μαζί της, αφού βυθίζεσαι μέσα σε αυτόν τον κυρίαρχο εξουσιαστή τόπο σχεδόν παρά τη θέλησή σου.

Οι Καναδοί που ζουν σε αυτές τις πεδιάδες έχουν χαρακτηρίσει αυτή την ψυχική κατάσταση ως "prairie madness" ή "prairie fever", η τρέλα δηλαδή ή ο πυρετός των λιβαδιών. Περισσότερο είναι ένας περιγραφικός όρος παρά μια επίσημα ιατρική διάγνωση για μια τέτοιου τύπου κατάθλιψη. Είναι η κατάθλιψη που χαρακτηρίζει την απόσυρση του ανθρώπου από το εδώ και το τώρα, την εξαφάνιση της σημαντικότητάς του μπροστά στα στοιχεία της φύσης που εξουσιάζουν αδυσώπητα και κυριαρχούν. Αυτός ο πυρετός των λιβαδιών εμφανίζεται αρκετά συχνά σε κατοίκους που ζουν σε περιοχές μεγάλης γεωγραφικής απομόνωσης και ακραίων καιρικών συνθηκών στις οποίες καλούνται να επιβιώσουν, όπως σε αυτές τις απέραντες επιβλητικές πεδιάδες που συνάντησα στον κεντρικό Καναδά.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Στους δρόμους του Saskatoon

Είναι η πρωτεύουσα της κομητείας (province), έχει περίπου 266.000 κατοίκους και απέχει κάπου δύο ώρες από το Kindersley όπου διέμενα στις διακοπές μου στον Καναδά φέτος τον Αύγουστο. Οι δρόμοι φαρδείς και σκιασμένοι από πυκνόφυλλα ψηλά δέντρα. Τα κτίρια υπέροχα προσεγμένα και καλόγουστα. Οι γειτονιές με πρασιές και χαμηλά διόροφα σπίτια με όμορφες προσόψεις. Η φασαρία στους δρόμους ανεπαίσθητη. Όσο διάστημα έμεινα στην πόλη δεν άκουσα ούτε ένα κορνάρισμα. Χαμηλές ταχύτητες. Ποδηλατόδρομοι παντού.  Σκουπίδια, ούτε για δείγμα. Και, φυσικά, οι πεζοί έχουν πάντοτε προτεραιότητα.

Ντόκος

Ξύλινος ντόκος, αλλιώς αποβάθρα, μέσα στη λίμνη του κοινοτικού πάρκου στο Kindersley. Ευχαριστήθηκα περπάτημα σε αυτό το τεράστιο πάρκο, ευχαριστήθηκα ηρεμία και επαφή με τη φύση.

Βόλτα στο πάρκο

 

Ξύλινη γέφυρα πάνω από τη λίμνη του κοινοτικού πάρκου του Kindersley στον Καναδά. Ναι, εκεί ήμουν όλο τον Αύγουστο, στον Καναδά! Θυμάμαι πόσο δίσταζα να κάνω αυτό το ταξίδι, λόγω της υγείας μου κυρίως, αλλά και λόγω της δειλίας μου. Μόνη μου στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μακριά από την οικογένειά μου και το σπίτι μου για έναν μήνα.. Όμως όλα τα διλήμματα έσβησαν μεμιάς με το που τους ξαναείδα! Συγγενείς που σμίξαμε μετά από χρόνια, γέλια, χαρά, συγκίνηση, νοσταλγία και νέες εικόνες κι εμπειρίες σε μιαν άγνωστη για μένα χώρα με τόση απέραντη λιτή ομορφιά και τόση μεστή ηρεμία. Ήταν ένα ταξίδι σταθμός στη ζωή μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, τι θησαυρός! Ανεκτίμητος, πραγματικά...

Οι βόλτες μας στο πάρκο τα δροσερά απογεύματα του Αυγούστου μπήκαν αβίαστα στο ημερήσιο πρόγραμμα. Όλα ήρεμα και γαλήνια, όλα καθαρά και οργανωμένα. Οι περιπατητές λιγοστοί, τα κουνούπια πάμπολλα, τα τιτιβίσματα ατέλειωτα. Λίγες πάπιες γλιστρούν νωχελικά πάνω στο νερό που αντικατοπτρίζει τα ταξιδιάρικα φορτωμένα με βροχή σύννεφα και μετά χάνονται σιωπηλά μέσα στις φυλλωσιές της όχθης.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Attraversiamo

 

Διασχίζοντας την ξύλινη γέφυρα του κοινοτικού πάρκου στο Kindersley, Καναδά. Στα ιταλικά η λέξη attraversiamo σημαίνει ας περάσουμε απέναντι, ας διασχίσουμε εμπόδια, ας ενώσουμε όχθες, ας πατήσουμε στεριά. Θα μπορούσε να συμβολίζει και ένα προσωπικό ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης και αποφάσεων ζωής. Ένα ταξίδι όχι αναψυχής, αλλά κυρίως ψυχής, ψυχικής ανάτασης και προσωπικής ωρίμανσης. Ένα ταξίδι μεταμόρφωσης που μας οδηγεί στην αποδοχή των όποιων αλλαγών ή δυσκολιών μπορεί να προκύπτουν μέσα στο διάβα του χρόνου, ίσως και του ίδιου μας του εαυτού. Και μια άφιξη γιορτινή και νικηφόρα στην βαθειά συγχώρηση, στην ανώτερη σοφία, στην απλόχερη, απλόχωρη αγάπη.

Ας περάσουμε απέναντι, λοιπόν. Με τόλμη. Με παρρησία. Ας τολμήσουμε τη μετάβαση σε έναν νέο τρόπο ζωής και σκέψης πολύ πιο αυθεντικό, πιο απλό, πιο αληθινό. Έναν τρόπο ζωής που σε αναγεννά καθημερινά πλαταίνοντας αβίαστα το μέσα σου, θυμίζοντάς σου ποιος είσαι στην ουσία σου, στον πυρήνα σου. Στον δρόμο που καλείσαι να διανύσεις και στον σκοπό που καλείσαι να εκπληρώσεις. Μια αλλαγή του νου ελπιδοφόρα, μια ανατροπή και μια επανάσταση που υπόσχονται την ειλικρινή, φωτισμένη ματιά για το πώς μπορεί να δει πλέον τα πράγματα ένας τέτοιος ταξιδευτής σαν εσένα, σαν εμάς. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo.

Με αγάπη,

Εύα 

Νυκτερινή περίπολος

 

Με τράβηξε ο τίτλος, με τράβηξε το θέμα. Δήλωσα συμμετοχή στη ομότιτλη φωτογραφική ομάδα στο fb κι έγινα μέλος. Επέλεξα αυτή τη φωτογραφία του ηλιοβασιλέματος γιατί μερικές φορές τα λόγια κουράζουν, άλλες, τα λόγια είναι περιττά. Είναι όμως και ορισμένες, που απλά χρειάζομαι μια αλλαγή. Μια στροφή. Μια καλλιτεχνική διέξοδο. Ένα κλικ που να μπορεί να μιλήσει για όσα τα λόγια κάποτε δεν μπορούν να καλύψουν.

Όπως όταν μιλάει η φωτογραφία. Μια μορφή τέχνης που αγαπώ τόσο, τόσο πολύ. Κι ας μην είμαι επαγγελματίας. Ναι, νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι. Καλύτερα ερασιτέχνις, που θα πει εραστής της τέχνης. Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προϋποθέσεις ή προσδοκίες. Μόνο πειράμματα με την φωτογραφική μου μηχανή ή το κινητό μου. Κι ας μην πετυχαίνουν πάντα. Μόνο παιχνίδια με το φως και τη σκιά. Με το θέμα και την οπτική ματιά, και το μήνυμα που υπαινίσσεται μέσα από τη σύνθεση, το χρώμα, το συναίσθημα, την εντύπωση, την ανάμνηση, τη στιγμή. Όλα μέσα σε ένα πάτημα του κλείστρου. Όλα μέσα σε ένα κλικ.

Με αγάπη,

Εύα 💗