Attraversiamo

Διασχίζοντας την ξύλινη γέφυρα του κοινοτικού πάρκου στο Kindersley. Στα ιταλικά η λέξη attraversiamo σημαίνει ας περάσουμε απέναντι, ας διασχίσουμε εμπόδια, ας ενώσουμε όχθες, ας πατήσουμε στεριά. Θα μπορούσε να συμβολίζει και ένα προσωπικό ταξίδι αναζήτησης και αποφάσεων ζωής. Ένα ταξίδι, όχι αναψυχής αλλά κυρίως ψυχής, ψυχικής ανάτασης και προσωπικής ωρίμανσης. Ένα ταξίδι μεταμόρφωσης που μας οδηγεί στην αποδοχή των όποιων αλλαγών ή δυσκολιών μπορεί να προκύπτουν μέσα στο διάβα του χρόνου, ίσως και του ίδιου μας του εαυτού. Και μια άφιξη γιορτινή και νικηφόρα στη βαθειά συγχώρηση, στην ανώτερη σοφία, στην απλόχερη, απλόχωρη αγάπη. 

Ας περάσουμε απέναντι, λοιπόν. Με τόλμη. Με παρρησία. Ας τολμήσουμε τη μεταβίβαση σε έναν νέο τρόπο ζωής και σκέψης, πολύ πιο αυθεντικό, πιο απλό, πιο αληθινό. Έναν τρόπο ζωής που σε αναγεννά καθημερινά, πλαταίνοντας αβίαστα το μέσα σου, θυμίζοντάς σου ποιος είσαι στην ουσία σου, στον πυρήνα σου. Στον δρόμο που καλείσαι να διανύσεις και στον σκοπό που καλείσαι να εκπληρώσεις. Μια αλλαγή του νου ελπιδοφόρα, μια ανατροπή και μια επανάσταση που υπόσχονται την ειλικρινή, αποκαλυπτική ματιά για το πώς μπορεί να δει πλέον τα πράγματα ένας τέτοιος ταξιδευτής σαν εσένα, σαν εμάς. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo.

Καλό σαββατοκύριακο!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Βόλτα στο πάρκο

Ξύλινη γέφυρα πάνω από τη λίμνη του κοινοτικού πάρκου του Kindersley στον Καναδά. Ναι, εκεί ήμουν όλο τον Αύγουστο, στον Καναδά! Θυμάμαι πόσο δίσταζα να κάνω αυτό το ταξίδι, λόγω της υγείας μου κυρίως, αλλά και λόγω της δειλίας μου. Μόνη μου στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μακριά από την οικογένειά μου και το σπίτι μου, για έναν μήνα.. Όμως όλα έσβησαν μεμιάς, με το που τους ξαναείδα! Συγγενείς που σμίξαμε μετά από χρόνια, γέλια, χαρά, συγκίνηση, νοσταλγία και νέες εικόνες κι εμπειρίες σε μιαν άγνωστη για μένα χώρα με τόση απέραντη λιτή ομορφιά και τόση μεστή ηρεμία. Ήταν ένα ταξίδι σταθμός στη ζωή μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, τι θησαυρός! 

Οι βόλτες μας στο πάρκο τα δροσερά απογεύματα του Αυγούστου μπήκαν αβίαστα στο ημερήσιο πρόγραμμα. Όλα ήρεμα και γαλήνια, όλα καθαρά και οργανωμένα. Οι περιπατητές λιγοστοί, τα κουνούπια πάμπολλα, τα τιτιβίσματα ατέλειωτα. Λίγες πάπιες γλιστρούν νωχελικά πάνω στο νερό που αντικατοπτρίζει τα ταξιδιάρικα φορτωμένα με βροχή σύννεφα και μετά χάνονται σιωπηλά μέσα στις φυλλωσιές της όχθης.

Νυκτερινή Περίπολος

Με τράβηξε ο τίτλος, με τράβηξε το θέμα. Δήλωσα συμμετοχή στη συγκεκριμένη φωτογραφική ομάδα στο fb, τη Νυκτερινή Περίπολο, έγινα μέλος κατευθείαν. Επέλεξα αυτή τη φωτογραφία του ηλιοβασιλέματος για πρώτη ανάρτηση και με αυτή ξεκινάω το φωτογραφικό μου οδοιπορικό και εδώ, στο νέο μου blog. Γιατί μερικές φορές τα λόγια κουράζουν, άλλες, τα λόγια είναι περιττά. Είναι όμως και ορισμένες, που απλά χρειάζομαι μια αλλαγή. Μια στροφή. Μια διέξοδο. Ένα κλικ που να μπορεί να μιλήσει για όσα τα λόγια κάποτε δεν μπορούν να καλύψουν. 

Όπως όταν μιλάει η φωτογραφία. Μια μορφή τέχνης που αγαπώ τόσο, τόσο πολύ. Κι ας μην είμαι επαγγελματίας. Ναι, νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι. Καλύτερα ερασιτέχνις, που θα πει, εραστής της τέχνης. Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προϋποθέσεις ή προσδοκίες. Μόνο πειράμματα με την φωτογραφική μου μηχανή. Κι ας μην πετυχαίνουν πάντα. Μόνο παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι. Και το θέμα, και την οπτική ματιά, και το μήνυμα που υπαινίσσεται μέσα από τη σύνθεση, το χρώμα, το συναίσθημα, την ανάμνηση, τη στιγμή. Όλα μέσα σε ένα πάτημα του κλείστρου. Όλα μέσα σε ένα κλικ.

Ναι, σίγουρα είμαι ερασιτέχνις. Μία ερασιτέχνιδα φωτογράφος που είναι ερωτευμένη με αυτό που κάνει.

Καλώς σας βρίσκω και από εδώ, λοιπόν, και καλή μας αρχή σε αυτό το φωτογραφικό μας ταξίδι που μόλις ξεκινάει. 

Ελπίζω να τα λέμε!

Με αγάπη,

Εύα 💗